Ασφαλής πλοήγηση στον παγκόσμιο ιστό

Ζητούνται σχόλια και παρατηρήσεις. Το άρθρο αυτό έχει προσφάτως πάρει μία ολοκληρωμένη μορφή. Ζητούνται σχόλια και παρατηρήσεις σχετικά με την ορθότητα και πληρότητα των περιεχομένων, την ορθογραφία, τη σύνταξη, τον τρόπο γραφής και την ευκολία κατανόησης του άρθρου. Αφήστε τα σχόλια σας στη σελίδα συζήτησης αυτού του άρθρου.

Γενικά

Το διαδίκτυο είναι μια ένωση δικτύων. Τα δίκτυα εν γένει αποτελούνται από δρομολογητές(routers) και εξυπηρετητές(servers). Οι routers είναι μηχανήματα που δρομολογούν την κίνηση προς τους διάφορους κόμβους του δικτύου. Οι servers είναι υπολογιστές συνδεδεμένοι στο δίκτυο που παρέχουν υπηρεσίες, όπως e-mail, web, dns και άλλα. Κατά την πλοήγησή μας στο διαδίκτυο, οι σελίδες που επισκεπτόμαστε με τον browser, είναι σελίδες που φιλοξενούνται και σερβίρονται από κάποιον web server κάπου στο διαδίκτυο. Παράδειγμα, όταν πληκτρολογούμε την διεύθυνση skytal.es, o server που φιλοξενεί τη συγκεκριμένη σελίδα, μας απαντά με δεδομένα που αντιστοιχούν στην σελίδα που εμφανίζεται στην οθόνη μας.

Καθώς πλοηγούμαστε στο διαδίκτυο, ζητώντας web pages(ιστοσελίδες), καθώς ο web server με τον οποίο επικοινωνούμε μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε στο διαδίκτυο, αντιλαμβανόμαστε πως ανάμεσα στο PC μας και τον server υπάρχουν και άλλοι κόμβοι του δικτύου. Ανοίγοντας απλά μια σελίδα δεν είμαστε γνώστες της ακριβούς διαδρομής των δεδομένων ανάμεσα στον υπολογιστή μας και τον απομακρυσμένο server.

Πρωτόκολλο IP - Η διεύθυνση IP ως ψηφιακό ίχνος

Η λειτουργία του σημερινού Διαδικτύου βασίζεται σε διάφορα πρωτόκολλα επικοινωνίας. Ένα από αυτά είναι το πρωτόκολλο IP, σύμφωνα με το οποίο για την δρομολόγηση των δεδομένων ανάμεσα στους κόμβους του δικτύου χρειάζεται ένας αριθμός-ταυτότητα, η λεγόμενη διεύθυνση IP ή IP address.

Οι διευθύνσεις IP αποδίδονται στους κόμβους από τους Internet Service Providers. Κάθε ενεργή οικιακή σύνδεση έχει μια IP address. Όταν ζητάμε μια σελίδα στο διαδίκτυο, αφού βρεθεί ο web server που θα μας εξυπηρετήσει, προωθούμε πακέτα δεδομένων σε αυτόν και λαμβάνουμε αντίστοιχες απαντήσεις. Για να δρομολογηθούν σωστά τα πακέτα αυτά, αναγράφεται πάνω τους(ανάμεσα σε άλλα) η IP address αποστολέα και παραλήπτη, ειδάλλως είναι αδύνατη η επικοινωνία. Καθώς τα πακέτα αυτά περνούν από διάφορους κόμβους, αντιλαμβανόμαστε ότι οι κόμβοι αυτοί είναι δυνατόν να γνωρίζουν τις IP διευθύνσεις αποστολέα και παραλήπτη. Είναι επομένως δυνατό, να αντιστοιχίσουν τις IP αυτές σε συγκεκριμένες συνδέσεις. Είναι δυνατό να καταλάβει κάποιος ότι η τάδε IP που αντιστοιχεί στην τάδε οικιακή σύνδεση, επικοινωνεί με την τάδε IP που αντιστοιχεί στον συγκεκριμένο web server και διαβάζει την τάδε ιστοσελίδα.

Καθώς λοιπόν ζητάμε την σελίδα nolog.be στον browser μας, διάφοροι κόμβοι του δικτύου είναι γνώστες του γεγονότος αυτού. Σε πρώτο στάδιο ο ISP μας γνωρίζει ποιοι είμαστε(αυτός μας αποδίδει την IP) και γνωρίζει με ποια IP(άρα και με ποιον server) επικοινωνούμε. Ακόμα ο ίδιος ο webserver με τον οποίο επικοινωνούμε, γνωρίζει και σχεδόν σίγουρα καταγράφει την IP μας.

Για να επιτύχουμε ανώνυμη πλοήγησή μας στο Διαδίκτυο, προσπαθούμε από τη μια να κρύψουμε από τον ISP μας με ποιον webserver επικοινωνούμε και από την άλλη από τον webserver την πραγματική μας IP. Αυτό επιτυγχάνεται χρησιμοποιώντας έναν ή περισσότερους κόμβους στο δίκτυο που παίζουν το ρόλο του διαμεσολαβητή των μηνυμάτων μας, προστατεύοντας την πραγματική μας ταυτότητα.

Κρυπτογραφημένες συνδέσεις - HTTPS

Πρωτόκολλο HTTP

Για την πλοήγηση στο διαδίκτυο χρησιμοποιείται το πρωτόκολλο επιπέδου εφαρμογής HTTP[1]. Θα έχετε παρατηρήσει ότι στις διευθύνσεις που εισάγουμε στον browser μας, συνήθως στην αρχή γράφει http:// . Αυτό διευκρινίζει στον web server το πρωτόκολλο εφαρμογής που θα χρησιμοποιηθεί στην σύνδεση.

Το HTTP πρωτόκολλο ορίζει ότι μια σειρά αιτήσεων-απαντήσεων(requests-responses) είναι η βάση της επικοινωνίας μεταξύ πελάτη-εξυπηρετητή(client-server). Τα πακέτα αυτά στέλνονται "χύμα" και από τις δυο πλευρές. Αυτό σημαίνει ότι με ένα απλό εργαλείο καταγραφής κίνησης σε οποιοδήποτε κομμάτι του δικτύου, κάποιος είναι σε θέση να διαβάσει το περιεχόμενο των πακέτων αυτών.

Αυτό αποτελεί μια πολύ σημαντική αδυναμία του HTTP πρωτοκόλλου, καθώς υπάρχουν διάφορα sites ή καλύτερα web services με τα οποία οι χρήστες ανταλλάσσουμε ευαίσθητα και προσωπικά δεδομένα. Για παράδειγμα, το HTTP πρωτόκολλο είναι ακατάλληλο για να διεκπεραιώσουμε μια χρηματική συναλλαγή με μια τράπεζα. Δεν θα θέλαμε σε μια τέτοια συναλλαγή να γνωρίζει κάποιος, τους προσωπικούς μας κωδικούς, είτε πρόκειται για τον γείτονα μας, τον ISP μας, είτε κάποια κρατική υπηρεσία.

Πρωτόκολλο HTTPS

Η λύση προσφέρεται από το πρωτόκολλο HTTP Secure [2], που αποτελεί μια βελτιωμένη εκδοχή του HTTP. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο αυτό, τα πακέτα που ανταλλάσσονται μεταξύ client και server, είναι κρυπτογραφημένα, δηλαδή δεν μπορεί κανείς πέραν των εμπλεκομένων να τα διαβάσει. Η χρήση του πρωτοκόλλου είναι πολύ απλή. Απλώς προσθέτουμε ένα s, μετά το http στην διεύθυνση στον browser. Δηλαδή όταν έχουμε μια κρυπτογραφημένη σύνδεση με τον server θα δούμε αυτό : https:// . To πρωτόκολλο, HTTPS βασίζεται στην αρχή της ασύμμετρης κρυπτογραφίας.

To EFF[3] έχει φτιάξει ένα πολύ χρήσιμο plugin για Mozilla Firefox και Google Chrome, το HTTPS-everywhere το οποίο βάσει μιας λίστας websites που συνεχώς ανανεώνεται επιβάλλει HTTPS συνδέσεις στο άνοιγμα των σελίδων αυτών.

Πιστοποιητικά (certificates)

Για την κρυπτογραφημένη σύνδεση ο web server μας προσφέρει το δημόσιο κλειδί του. Το δημόσιο αυτό κλειδί υπογράφεται ψηφιακά από μια τρίτη έμπιστη οντότητα (Third Trusted Party), ώστε ο χρήστης να είναι σίγουρος ότι είναι αυθεντικό. Αυτές είναι οι Αρχές Πιστοποίησης (Certificatiosn Authorities, CA), οι οποίες πιστοποιούν το δημόσιο κλειδί ενός webserver. Πιστοποίηση σημαίνει ότι πράγματι επικοινωνούμε με τον σωστό server κρυπτογραφημένα και όχι με κάποιον ψεύτικο που απλώς έχει μπει στη θέση του (mitm attack). Οι web browsers που χρησιμοποιούμε, από κατασκευής αναγνωρίζουν αυτόματα τα certificates μεγάλων CA, όπως είναι η VeriSign, η Comodo κλπ. Αν το πιστοποιητικό έχει υπογραφεί από κάποια μικρότερη αρχή πιστοποίησης ή είναι αυτό-υπογεγραμμένο από τον ίδιο τον web server, τότε ο browser ενδέχεται να πετάξει ένα προειδοποιητικό μήνυμα και θα πρέπει να αποδεχτούμε χειροκίνητα το πιστοποιητικό με δική μας ευθύνη.

περισσότερα για τα πιστοποιητικά

Ίχνη στο δίκτυο

Πέρα από την IP, που συνήθως αναφέρεται ως το βασικότερο ίχνος που αφήνει ο χρήστης κατά την πλοήγηση στον παγκόσμιο ιστό, υπάρχουν και άλλα ίχνη που αφήνονται στο δίκτυο. Για την περιήγηση σε ιστοσελίδες οι χρήστες χρησιμοποιούν browsers όπως ο Mozilla Firefox. Κάθε browser όταν στέλνει αιτήσεις προς ιστοσελίδες (για παράδειγμα αίτηση για άνοιγμα του https://skytal.es) ενσωματώνει στην επικεφαλίδα των αιτήσεων αυτών διάφορα στοιχεία όπως τον τύπο του λειτουργικού συστήματος και την έκδοση, τον όνομα του browser, ανάλυση οθόνης, γλώσσα, πρόσθετα, ύπαρξη javascript κλπ. Τα στοιχεία αυτά αποστέλλονται κάθε φορά στον server ούτως ώστε αυτός να μπορεί να απαντήσει κατάλληλα και να φανεί σωστά η σελίδα στην οθόνη του χρήστη. Για παράδειγμα αλλιώς θα απαντήσει το twitter.com αν ο χρήστης το ανοίξει από laptop και αλλιώς από κινητό.

Παράδειγμα headers που αποστέλλει ένας Mozilla Firefox σε Windows καθώς ανοίγει το skytal.es :

 GET / HTTP/1.1 
 Host: skytal.es 
 User-Agent: Mozilla/5.0 (Windows NT 5.1; rv:22.0) Gecko/20100101 Firefox/22.0 
 Accept: text/html,application/xhtml+xml,application/xml;q=0.9,*/*;q=0.8 
 Accept-Language: en-US,en;q=0.5 
 Accept-Encoding: gzip, deflate 
 Connection: keep-alive

Ψηφιακό Αποτύπωμα του Browser

Τα παραπάνω καθώς και άλλα στοιχεία που αποστέλλει ο κάθε browser κατά την πλοήγηση σε ιστοσελίδες, μπορούν συνδυαστικά να αποτελέσουν ένα ψηφιακό αποτύπωμα του browser. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ένα browser με αρκετά σπάνιο αποτύπωμα μπορεί να ανιχνευθεί από τα διάφορα sites ακόμα και αν η IP αλλάζει.

Το τι στοιχεία αφήνει ο browser του κάθε χρήστη και πόσο μοναδικό είναι το αποτύπωμά του μπορείτε να το ελέγξετε στην διεύθυνση https://panopticlick.eff.org/. Κάνοντας το test, το panopticlick σας εμφανίζει ένα μήνυμα "Your browser fingerprint appears to be unique among the 3,091,266 tested so far." Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός αυτός τόσο περισσότερο μοναδικό είναι το αποτύπωμα του browser. Ακόμα από κάτω φαίνονται όλα τα επιμέρους στοιχεία που ο browser μοιράζεται με την ιστοσελίδα που επισκέπτεται.

Referer

To referer είναι ένα πεδίο στην επικεφαλίδα (header) των αιτήσεων HTTP που κάνει ο browser. Στο πεδίο αυτό αναγράφεται η url διεύθυνση μιας σελίδας στην οποία υπήρχε σύνδεσμος για την σελίδα στην οποία γίνεται η αίτηση. Ελέγχοντας το referer η σελίδα προορισμός μπορεί να γνωρίζει την σελίδα αφετηρίας του χρήστη. Με άλλα λόγια, όταν ο χρήστης βρίσκεται στη σελίδα Α και κάνει κλικ σε ενεργό σύνδεσμο προς την σελίδα Β, τότε ο browser καθώς ανοίγει την σελίδα Β αναγράφει στο referer ότι προήλθε από την σελίδα Α. Έτσι ο διαχειριστής μιας σελίδας, λόγω του referer, μπορεί να γνωρίζει από ποιες σελίδες προέρχονται οι επισκέπτες. Αυτό μπορεί να είναι ανεπιθύμητο για έναν χρήστη.

Η αποστολή του referer μπορεί να απενεργοποιηθεί από τον χρήστη, αν και υπάρχουν κάποιες λίγες σελίδες που το θεωρούν απαραίτητο.

Ίχνη στον υπολογιστή

Κατά την πλοήγηση μας στο Διαδίκτυο μέσω ενός web browser, πέρα από τα ίχνη που αφήνουμε σε απομακρυσμένες τοποθεσίες(πχ ο web server που επισκεφτήκαμε κρατάει την IP μας), αφήνουμε και ίχνη τοπικά στον υπολογιστή μας. Δυο σημαντικές κατηγορίες ιχνών είναι τα Cookies και το Ιστορικό Πλοήγησης(History).

Cookies

Τα cookies είναι μικρά αρχεία, τα οποία μας στέλνει ο web server που επισκεπτόμαστε και ο web browser που χρησιμοποιούμε τα αποθηκεύει τοπικά στον υπολογιστή μας. Τα cookies περιέχουν κάποιες πληροφορίες που βοηθούν στο να μας αναγνωρίζει ο web server. Για παράδειγμα, cookies χρησιμοποιούνται για να "θυμάται" ένα site τις χρωματικές προτιμήσεις μας, για να "θυμάται" ότι έχουμε κάνει login και να μας δίνει πρόσβαση σε σελίδες χωρίς να μας ζητάει συνέχεια username και password.

Επομένως τα cookies έχουν το ρόλο του αναγνωριστικού, για κάθε χρήστη προς έναν server. Η λειτουργία όμως των cookies μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιβλαβής όσον αφορά την ιδιωτικότητα(privacy) και την ανωνυμία μας. Παράδειγμα : συνδεόμενοι στον λογαριασμό μας στη Google κατεβάζουμε ένα cookie. Αφού διαβάσουμε τα mails μας, αποσυνδεόμαστε. Το cookie της Google όμως παραμένει στον υπολογιστή μας. Συνεχίζοντας την περιήγησή μας στο Internet, το cookie αυτό μπορεί να προδώσει την ταυτότητα μας. Ένα persistent (επίμονο) cookie, που παραμένει στον υπολογιστή μας για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί στην ουσία να αποτελεί το εργαλείο πχ της Google, για την καταγραφή των ιχνών μας (tracking) στο Internet.

Μια απλή αντιμετώπιση των cookies, είναι να ρυθμίσουμε τον Firefox να τα σβήνει μετά από κάθε κλείσιμο. Από τις Προτιμήσεις(Preferences) επιλέγουμε την καρτέλα Ιδιωτικότητα (Privacy) και κάνουμε τις ανάλογες επιλογές.

History

Κάθε browser κρατά αποθηκευμένο τοπικά στον υπολογιστή μας το ιστορικό των σελίδων που έχουμε επισκεφθεί, όπως επίσης και το ιστορικό των αρχείων που έχουμε κατεβάσει(Downloads). Αυτό είναι κάτι συνήθως βολικό για τον χρήστη, μπορεί όμως να αποτελέσει απειλή για την ιδιωτικότητά του, σε περίπτωση που κάποιος τρίτος αποκτήσει πρόσβαση στον υπολογιστή.

Στον Firefox, πηγαίνοντας στις Προτιμήσεις(Preferences), στην καρτέλα Ιδιωτικότητα(Privacy) υπάρχουν διάφορες επιλογές σχετικά με το τι ιστορικό καταγράφεται. Μπορούμε να επιλέξουμε αν θέλουμε ή όχι να καταγράφεται το ιστορικό των σελίδων που έχουμε επισκεφτεί, των αρχείων που έχουμε κατεβάσει, των αναζητήσεων και των φορμών που έχουμε συμπληρώσει. Μπορούμε να ρυθμίζουμε αν θα δεχόμαστε cookies και για πόσο θα τα κρατάμε.

Μπορούμε ακόμα να ρυθμίσουμε τον Firefox, να σβήνει συγκεκριμένα πράγματα σε κάθε κλείσιμο. Μια συνιστώμενη ρύθμιση είναι να σβήνει σε κάθε κλείσιμο τα Cookies, τα Active Logins και την Cache.

Γενικά είναι άβολο να έχουμε συνεχώς τον browser να μην κρατάει κανένα ιστορικό. Οι επιλογές μας βέβαια εξαρτώνται από την χρήση που κάνουμε, την προσβασιμότητα του υπολογιστή(είναι δημόσιος, είναι κοινόχρηστος στο σπίτι, είναι αποκλειστικά για έναν χρήστη, είναι εξ'ολοκλήρου κρυπτογραφημένος).

Αν δεν θέλουμε να ρυθμίσουμε τον Firefox να μην κρατάει κανένα ιστορικό(γιατί ίσως είναι άβολο), υπάρχει επιλογή να βάζουμε τον Firefox σε λειτουργία μη-καταγραφής ή αλλιώς λειτουργία ιδιωτικής περιήγησης(Private Browsing). Η ιδιωτική περιήγηση ενεργοποιείται πατώντας τον συνδυασμό πλήκτρων Control + Shift + P είτε από το κουμπί εργαλεία(Tools) και Έναρξη Ιδιωτικής Περιήγησης. Όσο ο firefox είναι σε λειτουργία private browsing, δεν καταγράφει κανέναν μα κανένα ιστορικό τοπικά στον υπολογιστή.

Ανωνυμία

Proxies

Οι webproxies αποτελούν φτωχή επιλογή για την ανωνυμία του χρήστη και θα πρέπει να αποφεύγονται.

Proxy (πληθυντικός proxies) ονομάζουμε ένα απομακρυσμένο μηχάνημα, συνήθως server, στο οποίο έχουμε πρόσβαση και το οποίο χρησιμοποιούμε ως ενδιάμεσο για διάφορες διαδικτυακές υπηρεσίες ή εφαρμογές. Web proxies, είναι servers που προσφέρονται κυρίως για πλοήγηση στο παγκόσμιο ιστό (world wide web) και για αυτό χρησιμοποιούμε browsers για να έχουμε πρόσβαση σε αυτούς. Επισκεπτόμενοι έναν web proxy, μας παρουσιάζεται μια σελίδα, σε κάποιο σημείο της οποίας εισάγουμε την διεύθυνση την οποία θέλουμε να επισκεφτούμε.

Παράδειγμα :

Ανοίγοντας έναν browser επισκεπτόμαστε τον web proxy και στο κουτί εισόδου βάζουμε την διεύθυνση google.com. O web proxy λειτουργεί ως ενδιάμεσος ανάμεσα σε εμάς και τον τελικό προορισμό. Ζητάει για εμάς, την σελίδα που θέλουμε να επισκεφθούμε και μας την σερβίρει πίσω στη συνέχεια. Με τον τρόπο αυτό, καταφέρνουμε να κρύψουμε από την σελίδα που θέλουμε να επισκεφθούμε (στο παράδειγμά μας την σελίδα google.com) την IP μας, τον αριθμό-ταυτότητά μας στο διαδίκτυο.

Θετικά :

• Απλό στη χρήση, χρειάζεται μια επίσκεψη στη σελίδα του web proxy
• Όχι εγκατάσταση λογισμικού, χρησιμοποιούμε έναν οποιοδήποτε browser
• Σχετικά γρήγορο

Αρνητικά :

• άγνωστη αξιοπιστία του εκάστοτε web proxy
• περιορισμός μερικές φορές στην εμφάνιση/λειτουργικότητα μιας σελίδας
• συνήθως όχι κρυπτογραφημένη σύνδεση με τον proxy (κρύβουμε την IP από την σελίδα προορισμό, αλλά δεν κρύβουμε από τον ISP μας ποια σελίδα επισκεπτόμαστε μέσω proxy)

Ενδεικτικά παραδείγματα (προς αποφυγή) web proxy : hidemyass.com, proxify.com, anonymouse.org

Tor

Κύριο άρθρο: Ανώνυμα Δίκτυα#Tor Network

Το Tor είναι ένα δίκτυο από εικονικά τούνελ(virtual tunnels) που επιτρέπει στους χρήστες να βελτιώσουν την ιδιωτικότητα(privacy) και την ασφάλειά(security) τους στο Διαδίκτυο. Το Tor αποτελεί την βάση για μια ποικιλία εφαρμογών λογισμικού που χρησιμοποιούνται για τον διαμοιρασμό πληροφοριών σε δημόσια δίκτυα χωρίς να απειλείται η ιδιωτικότητα των εμπλεκομένων.

Η χρήση του Tor μειώνει την πιθανότητα επιτυχίας κάποιου κατασκοπεύει/επιτηρεί την διαδικτυακή κίνηση του χρήστη, με απλές ή περισσότερο πολύπλοκες μεθόδους ανάλυσης κίνησης(traffic analysis). Για να γίνει αυτό, το Tor κατανέμει την δικτυακή κίνηση μεταξύ διαφόρων σημείων στο Διαδίκτυο, ούτως ώστε κανένα από τα σημεία αυτά να μην μπορεί να συσχετίσει τον χρήστη με τον τελικό προορισμό του. Η ιδέα προσομοιάζει στο να χρησιμοποιείς μια μπερδεμένη διαδρομή, για να ξεφορτωθείς κάποιον που σε ακολουθεί - και όποτε μπορείς να σβήνεις και τα ίχνη σου. Αντί να πάρεις την πιο σύντομη και άμεση διαδρομή από την αφετηρία στον προορισμό, τα πακέτα δεδομένων στο δίκτυο του Tor παίρνουν ένα τυχαίο μονοπάτι, μέσω ενδιάμεσων κόμβων που καλύπτουν τα ίχνη του χρήστη. Έτσι, κανένας παρατηρητής σε συγκεκριμένο σημείο της διαδρομής στο Διαδίκτυο, δεν μπορεί να συμπεράνει από που προήλθαν τα δεδομένα και για που προορίζονται.

Περισσότερα για το Tor

Ανωνυμία στις μηχανές αναζήτησης

Οι μηχανές αναζήτησης αποτελούν σημείο συσσώρευσης πληροφοριών που μπορούν να περιγράψουν σε μεγάλο βαθμό τις συνήθειες, τις ιδέες, τις ανησυχίες και εν γένει το προφίλ ενός χρήστη. Αυτό μπορεί να αποδειχτεί αρκετά επιβλαβές για την ιδιωτικότητα του χρήστη. Ιδιαίτερα η Google, είναι εταιρεία που παρέχει την πλέον δημοφιλή στις μέρες μας αναζήτηση. Το google search είναι κάτι που χρησιμοποιείται κατά κόρον από του χρήστες του διαδικτύου. Η Google δημιουργεί προφίλ χρηστών, καταγράφοντας και καταχωρώντας τις αναζητήσεις τους, με απώτερο σκοπό την εμφάνιση εξατομικευμένων διαφημίσεων. Το profiling αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στο μοντέλο της επιτήρησης και η Google έχει συνεργαστεί ουκ ολίγες φορές με κρατικές αρχές για την δίωξη ατόμων, παραδίδοντας προσωπικά δεδομένα. Τα ίδια ισχύουν εν πολλοίς και για άλλες μηχανές αναζήτησης.

Για τους λόγους αυτούς αποτελεί καλή πρακτική να πραγματοποιούμε ανώνυμα και τις αναζητήσεις μας στον ιστό, αν αυτό είναι δυνατόν.

Επιλογή Browser και Plugins

Κύριο άρθρο: Πρόσθετα για Firefox

Ο Firefox, είναι ένας δημοφιλής browser ανοικτού κώδικα που αναπτύσσεται από το Mozilla Foundation. Είναι διαθέσιμος για όλες τις πλατφόρμες, Windows, Linux, Mac. Ένα μεγάλο προτέρημα του Firefox είναι η μεγάλη ποικιλία από πρόσθετα ή αλλιώς add-ons [4] που διατίθενται για αυτόν. Χρησιμοποιώντας μερικά από τα διαθέσιμα add-on μπορούμε να αποκτήσουμε μεγαλύτερο έλεγχο στο browsing, να το κάνουμε πιο λειτουργικό και ασφαλές.

Αν ο Firefox δεν είναι ήδη προεγκατεστημένος με το λειτουργικό σας, μπορείτε είτε να κατεβάσετε το εκτελέσιμο από την σελίδα της Mozilla, είτε να συμβουλευτείτε τα repositories της Linux διανομής σας.

Συμπεράσματα για την Ασφαλή πλοήγηση στον παγκόσμιο ιστό

Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι η πλοήγηση(browsing) στο Διαδίκτυο είναι ένα ζήτημα με πολλές παραμέτρους. Υπάρχουν χρήσιμα plugins για τον Browser καθώς και καλές πρακτικές, τα οποία σε συνδυασμό μπορούν να βελτιώσουν την ιδιωτικότητα και την ασφάλεια στο καθημερινό browsing. Παρόλα αυτά, ο browser του λειτουργικού μας συστήματος, με τον οποίο ο χρήστης κάνει καθημερινά browsing ΔΕΝ είναι ανώνυμος. Όταν ο χρήστης θέλει μια ασφαλή και ανώνυμη πλοήγηση πρέπει οπωσδήποτε να καταφεύγει στη λύση του Tor Browser, ο οποίος είναι ξεχωριστός browser, φτιαγμένος ειδικά για ανωνυμία.

Διάβασε επίσης στο wiki

• Πρόσθετα για Firefox